Ο ρόλος της νευροπλαστικότητας
Γνωρίζουμε ότι όταν η κίνηση εκτελείται με συγκεκριμένους τρόπους, μπορούμε να έχουμε άμεσο και ισχυρό αντίκτυπο στον εγκέφαλο μέσω θετικής αλλαγής του εγκεφάλου (neuroplasticity), αναβαθμίζοντας τη λειτουργία του αξιοποιώντας την εκπληκτική ικανότητα του εγκεφάλου να δημιουργεί και να εφευρίσκει νέες λύσεις που ενισχύουν τη ζωή και τη ζωτικότητά μας. Αντίθετα το στρες αυξάνει τον μυϊκό τόνο ο οποίος έχει μια ακούσια ρυθμιστική συνιστώσα που συμμετέχει στις αντιδράσεις της στάσης του σώματος, στη φυσιολογική συγχρονία και στον συντονισμό των κινήσεων.
Ο μυϊκός τόνος μπορεί ακόμα να αλλάξει από ασθένειες και τραυματισμούς σε διάφορα επίπεδα του νευρικού συστήματος παρεμβαίνοντας στην κίνηση μας (επειδή ο εγκέφαλος στέλνει στους μύες ένα σήμα να συστέλλονται την λάθος στιγμή), οπότε πρέπει να επικοινωνήσουμε με κάποιο τρόπο με τον εγκέφαλο για να αλλάξουμε το μοτίβο με το οποίο οργανώνει την κίνηση μας.
Με την προσοχή και την επιβράδυνση, τον καρδιοεγκεφαλικό συγχρονισμό, την μη χρήση δύναμης και την απελευθέρωση από τον στόχο, πλημμυρίζουμε τον εγκέφαλο με πληροφορίες με τις οποίες μπορεί να κάνει αξιοσημείωτες αλλαγές. Όταν παρέχετε στον εγκέφαλο σας το ασφαλές πλαίσιο που χρειάζεται, για να δημιουργήσει κάτι νέο για εσάς, θα το κάνει ανά πάσα στιγμή.
Όταν έχετε επίγνωση του τι κάνετε και την ίδια στιγμή αισθάνεστε τα αποτελέσματα στο σώμα σας, τότε απελευθερώνεστε για να μάθετε νέους τρόπους για να κινήστε και να υπάρχετε (να είστε). Οι νέοι αυτοί τρόποι θα είναι εναρμονισμένοι ανάλογα με το ποιος/ποια είστε τώρα. Με άλλα λόγια, το σώμα θα σας δώσει τις τρέχουσες επιλογές σας.
Το ενδιαφέρον είναι ότι, όταν ο εγκέφαλός σας μαθαίνει ένα καινούργιο τρόπο που απαιτεί λιγότερη ενέργεια από ένα προηγούμενο, εγκαταλείπει τον παλιό τρόπο και αποδέχεται τη νέα, πιο ενεργειακά αποδοτική επιλογή.
Χρειάζεται πολύ περισσότερη ενέργεια για να κρατήσει ένα μέρος του σώματός σας σε σύσπαση από ό, τι να το αφήσει να είναι ελεύθερο, χαρούμενο, και αυθόρμητο, όπως συμβαίνει στην κίνηση του δελφινιού.
Ως εκ τούτου, άπαξ και το μυαλό σας βιώσει μια εναλλακτική λύση που επιτρέπει την ελευθερία, τη χαρά, τον αυθορμητισμό, και την απελευθέρωση της συστολής, το υιοθετεί, λέγοντας στο σώμα σας να λειτουργεί με τον νέο αυτό τρόπο.
Ο στόχος του προγράμματος είναι να ελευθερώσει τον εγκέφαλο και το σκελετικό σύστημα από τα πρότυπα που εμποδίσουν τον αυθορμητισμό και την ελευθερία, και που μπλοκάρουν τη ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό παράγεται στον εγκέφαλο. Τα οστά του κρανίου συνεχώς συστέλλονται και διαστέλλονται απαλά και διακριτικά με ένα ρυθμό που ονομάζεται κρανιοιερός ρυθμός Αυτή η διαδικασία διαστολής και συστολής προωθεί το εγκεφαλονωτιαίο υγρό σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα, λιπαίνοντας και διατηρώντας το εύπλαστο, ώστε να είναι σε θέση να άγει το ηλεκτρικό ρεύμα. Ηλεκτρικά ερεθίσματα βοηθούν τον εγκέφαλο να αντιληφθεί το φυσικό περίγυρο μέσω των αισθήσεων καθώς επίσης δημιουργεί την παρόρμηση για να κινήσει το σώμα.