Τώρα το ανθρώπινο είδος οφείλει να ξεκινήσει την τεράστιας δυσκολίας και επίπονη πορεία που θα οδηγήσει στην απόφαση της μορφής που θα λάβει η «νέα κανονικότητα».
Είναι καιρός να αποδεχθούμε την πρόκληση ότι μπαίνουμε σε μα νέα εποχή, κατά την οποία είναι ανοικτή η πιθανότητα, μια νέα πνευματικότητα να αναδυθεί.
Να πάρουμε τον έλεγχο των αντιδράσεων μας και να εφεύρουμε έναν νέο τρόπο ζωής! Είναι η μόνη μας ελπίδα.
Αντί να ονειρευόμαστε «μια επιστροφή στην (παλιά) κανονικότητα», οφείλουμε να εμπλακούμε στη δύσκολη και επίπονη διαδικασία της κατασκευής μιας νέας κανονικότητας. Για αυτή την κατασκευή είναι υποχρέωση μας να αναλάβουμε προσωπικά την ευθύνη.
Μπορούμε να κάνουμε περισσότερα από ό, τι νομίζουμε, για να επανεκκινήσουμε την ζωή μας, να μειώσουμε το προσωπικό και συλλογικό άγχος, να αυξήσουμε την ενέργεια μας, ακόμα και μέσα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Αντί να περιμένουμε κάτι να βελτιωθεί ή να αλλάξουν τα πράγματα μπορούμε να αναλάβουμε δράση να πάμε στις καρδιές μας, να αντλήσουμε θάρρος, να εμπνευστούμε και να συνδημιουργήσουμε από εκεί μια νέα κανονικότητα που θα μας συμπεριλαμβάνει και θα μας αποδέχεται όλους.
Είναι χρήσιμο να αναλαμβάνουμε καρδιακή δέσμευση για να προσθέσουμε συμπόνια, καλοσύνη, υπομονή και ανοιχτότητα καθώς αλληλεπιδρούμε με άλλους και με τον εαυτό μας.
Η αυξημένη καρδιακή συνοχή δημιουργεί ευκολότερη πρόσβαση σε λύσεις και αποτελέσματα που είναι καλύτερα για το σύνολο. Επίσης δημιουργεί μια νέα γραμμή βάσης στην οποία μπορεί να αναδυθεί μια αναπτυξιακή προοπτική που θα στηρίξει εκ των έσω την αλλαγή.
Χρειαζόμαστε λιγότερη κρίση και πιο αντικειμενική και αμερόληπτη ακρόαση των απόψεων και των ανησυχιών του άλλου, να επικοινωνήσουμε με ενσυναίσθηση και παρηγορητική διάθεση να εκφραστούμε με καλοσύνη. Είναι η ώρα της Καρδιάς.